“Adım kadar ebruli bir rüya gibiydi hayat
denen sahnede bendenize ayrılan yer. Evlatların kimiönümden öylece geçip gitti, kimi seyirci
koltuklarını kâh doldurup kâh boşaltmakla yetindi. Kimi isesahneme çıkıp oyundan bir renk, bir perde
olmayı seçti. Perdeler belki de büsbütün başkarenklerdeydi an..